به تنهایی من

سلام تنهایی عزیزم......دلت برام تنگ شده بود ؟ چرا نگران بودی..من همینجام..در همین همسایگی..سایه به سایه تو...شایدم تو ..سایه به سایه من ؟
این روزها سخت یاد تمام اون خاطره ها هستم  که جز من و تو هیچ کسی بین ما نبود ....با هم چقدر حرف میزدیم ... یادته که به حرفهام گوش میکری ؟
حالا اون روزا گذشته ......خیلی ازشون گذشته ... حالا احساس میکنم که با همه دنیا غریبم  حس غریبی درونمه ..حالا نه تو به دنیای تو تعلق دارم و نه به دنیای بیرون تو .....چرا باید حرف بزنم وقتی گوشی حاضر نیست گوش بده ؟؟
می دونی چیه ..  ..من لبریزم ... مگه میشه کسی رو بزور وادار کرد که گوش کنه ؟! میشه ؟
آره خودم هم میدونم که نمیشه ....دیگه نمیگم ...قول میدم ..دیگه کسی رو آزار نمیدم ....
راستی..گوش کن ..خیلی خستم !..می خوام برم سفر ...یه گوشه دنج و آرومم سراغ داری ؟یه جای خنک و بی هیاهو...جایی که حضورم کسی رو نگران نکنه ؟؟...جایی که کسی از بودنم وحشت نکنه ....حاضرم خالی باشه  ولی کسی خودش رو به ندیدن و نشنیدن من نزنه ...حاضرم خالی باشه ولی کسی برای خودخواهی خودش من رو نفی نکنه.....گوش کن تنهایی من ...خیلی خسته ام ...بهت احتیاج دارم ...قول میدم که  از این به بعد جایی بمونم که بودن و نبودنم با هم فرق داشته باشن ....این طوری نگام نکن .... این ها که اشک نیستن ..اینا اون حرفایی هستن که نمیزاری بهت بگم ....دیگه نمیتونم کاریشون کنم ...اینها تنها حرفهایی هستن که مجبوری به زور گوششون کنی....البته میدونم که اگه نخوای اونها رو هم نمیشنوی .......
یه ذره دیگه تحمل کن تا اینها رو بهت بگم...بعد اونقدر بخواب تا خستگی تمام این روزها از تنت بیرون بره ....من دارم میرم سفر ....یه سفر دور..شاید برات مهم نباشه..اما برای من مهم بود  ....بهت قول میدم دیگه جایی نمونم که بودنم مثل همه باشه ! ...تنهایی عزیزم..از تو درس بزرگی یاد گرفتم ..یاد گرفتم که قدر وسایل زندگی و رخت و لباس رو دونستن کافی نیست ...باید قدر زندگیم رو بدونم .... و قدر اون چیزی که هستم..یاد گرفتم که حرفی بزنم که شنونده داشته باشه ..اگر نداشت درون خودم نگهش دارم تا همیشه ....


می طراود مهتاب ...
میدرخشد شبتاب ..
.....
... نازک آرای تن ساقه گلی...
که به جانم کشتم
و به جان دادمش آب
..ای دریغا .
.به برم میشکند  .....

شب بخیر ....رویاهای خوبی ببینی ..