بزرگترین ترس زندگی ما !؟

چند سالی که به عقب بر میگردم ..میفهمم که چقدرتغییر کردم ....
اون موقعها ..به خیلی چیزا فکر میکردم و به خیلی چیزا فکر نمی کردم ....کلاس فلسفه میرفتم ...فیلمخانه ملی ایران..سینماتک موزه هنرهای معاصر ....جلسات بحثهای آزاد ..قدم زدنهای طولانی ...فلسفه چینی های عجیت..شعر..شاملو...مثنوی ....
فکر میکردم (‌و میکنم)‌که هر آدمی برای رسالتی خاص به دنیا اومده و  باید با توجه به نشونه ها اون رسالت رو درک کنه و به پایان ببره ....بهترین لحظه های عمرم وقتی بود که آخر شب مینشستم وافکار مغشوشم رو روی جیمبو (‌کامپیوتر خونه ام ) با صدای خودم ضبط میکردم ....دوستان عجیب ... بحثهای عجیب...جمله های معنی دار و به نظر خودمون منطقی ...روزهای عجیبی بودند ...
حالا چندین سال از اون روزها میگذره ....همه اونها در بایگانی ذهنمه ...گاهی با هاله اون داستانها غریبی میکنم ....یعنی من همونم ؟ یا اون من بود ؟!
نمیدونم ...آخرین باری که به آرشیو صدام سرکی کشیدم ....تمام آرشیو دو سال نوشته و گفته رو از ذهن جیمبو و خودم پاک کردم ! خدا رو شکر که جیمبو مثل من نیست ! وقتی چیزی رو از ذهنش پاک میکنم..هرگز با گوشه و کنایه بهم یاداوریش نمی کنه...انگار که هیچ وقت اتفاقی نیفتاده بوده !
خیلی کسانی بودند که ازشون میپرسیدم...بزرگترین ترس زندگی شما چیه ؟
-تنهایی
-تاریکی
-مار !
- بلندی
- تنهایی
-ناشناخته ها ....
- مادر زنم !!!
-تنهایی ..
-فقر....
و.....
آخرین باری که کسی ازم پرسید خودت چی ؟ گفتم : تنهایی ...اما احساس کردم که واقعیت نداره ......
بزرگترین ترس زندگی من اینه که دنیای من کوچیک بمونه .....
                         بزرگترین ترس زندگی تو چیه ؟!