بچه که بودم عاشق داستانای افسانه جن و پری بودم .....همه بچه ها اینجورین .. سفید برفی..زیبای خفته...هانسل و گرتل.. و قصه های ایرانی حسن کچل  ، سنگ صبور و ..... اون موقع نه تنها از چیزی نمیترسیدم..بلکه خوشحال هم میشدیم و کلی لذت میبریدم
 .... امااز وقتی آدم بزرگ شدیم... دیگه از حضور اون پریها ... وحشت داریم ! چرا؟ نمیدونم...از سایه خودمون هم میترسیم... شاید اونا رو مثل قبل نمیبینیم..... ! شاید اون موقعها اونا رو به چشم بچگی میدیدیم .... شایدم الان عینک آدم بزرگا رو زدیم به چشممون ! شایدم داستان یه چیز دیگه اس ... ! شاید اون موقع جن و پریا رو از پشت شیشه داستانا میدیدیم..اما الان کلی بهمون نزدیکن...شایدم ..... !



امروز خیلی آرومم...خیلی..دوست ندارم چیزی خرابش کنه .....