........

این نوشته رو از وبلاگ روزبه برداشتم .... واقعا زیباست !


از من می پرسید که چه گونه دیوانه شدم . چنین روی داد : یک روز ، بسیار پیش از آن که خدایان بسیار به دنیا بیایند ، از خوابِ عمیقی بیدار شدم و دیدم همه ی نقاب هایم را دزدیده اند . همان هفت نقابی که خودم ساخته بودم و در هفت زنده گی ام بر چهره می گذاشتم . پس بی نقاب در کوچه های پر از مردم دویدم و فریاد زدم (( دزد ، دزد ، دزدان نا به کار .)) مردان و زنان بر من خندیدند و پاره ای از آن ها از ترس ِ من به خانه های شان پناه بردند . هنگامی که به بازار رسیدم ، جوانی که بر سر بامی ایستاده بود فریاد بر آورد (( این مرد دیوانه است .)) من سر بر داشتم که او را ببینم ؛ خورشید نخستین بار چهره ی برهنه ام را بوسید . نخستین بار خورشید چهر ه ی برهنه ام را بوسید و من از عشقِ خورشید مشتعل شدم ، و دیگر به نقاب هایم نیازی نداشتم . و گویی در حالِ خلسه فریاد زدم ((. رحمت ، رحمت بر دزدانی که نقاب های مرا بردند)) چنین بود که من دیوانه شدم . و از برکتِ دیوانه گی هم به آزادی و هم به امنیت رسیده ام ؛ آزادیِ تنهایی و امنیت از فهمیده شدن ، زیرا کسانی که ما را می فهمند چیزی را در وجود ما به اسارت می گیرند . ولی مبادا که از این امنیت ، زیاد غره شوم . حق یک دزد هم در زندان از دزدِ دیگر در امان است