سال ۸۲- cut

سلام...
امشب آخرین شب از سالیست که گذشت !....همه چیز مهیاست برای استقبال از بهار..
 برای رویارویی با ناشناخته هایی از یک سال جدید..برای دوستیها..شادیها..غمها..همراهیها و جداییها  ...تلاشها..بدست آوردنها  .....تصمیم گرفتنها و ....
در افکاری هستم که به شدت فکرم رو مشغول کردن......اما براشون نمیتونم کاری کنم !..یک جور حس خستگی در روح و جسمم رسوخ کرده... بغض خاصی دارم...نمی دونم از شادیه؟از خستگیه؟یا از دلتنگی؟! دوست داشتم که شیده و بهمن اینجا بودن..همینجا...توی خونه ما و پای هفت سین ... دو ساله که ندیدمشون و ارتباطای ما محدوده به صدایی از پشت تلفن ..و چند خط ایمیل....چقدر دلم براشون تنگ شده ! ....  خیلی دوست داشتم که بهزاد هم ایران بود ...هر چند که اون همه تلاشش رو کرد که نباشه ! ....خیلی دوست داشتم که عید اینجا بود ...خیلی .... !..خوب به هر حال هر کسی برای خودش نقشه هایی داره و تصوراتی و این حق طبیعی هر انسانی..حق بهزاد و حق من ! ... به هر حال امیدوارم که در این سال به خیلی از خواسته هات برسی....هر چیزی ممکنه...ممکنه برای رسیدن به اهدافت مجبور شی از بعضی از ابعاد زندگیت دست بکشی یاحتی در این راه از دستشون بدی...و میدونم که تو ارزش هر موضوعی رو به خوبی برای خودت تفکیک میکنی .......برای سال جدید بهترین آرزوها رو همراهت میکنم و امیدوارم که با بدست آوردن آرزوهات و اهدافت..احساس خوشبختی و رضایت کنی...همیشه سالم و قوی باشی و قدمهایی محکم و مطمئن برداری....
میدونم که این عید کنار شهرزاد حسابی بهتون خوش میگذره ....

..آدمها دو دسته هستن...یکی کسانی که گاه روابط انسانی رو فدای اهداف شخصی خودشون میکنن و یکی کسانی که گاه اهداف شخصی رو فدای روابط انسانی میکنن ..هیچکدوم بد یا خوب نیستن..بستگی داره که با چه نگاهی و تفکری به اونها نگاه بشه .....

امروز درست ۲۶ سال ویک ماه و ۹ روز از عمرم میگذره....تجاربی در زندگی داشتم که برام بسیار بسیار ارزشمندن.....احساس میکنم که تا امروز عمر پرارزشی رو گذروندم و از بودن در لحظه لحظه این عمر احساس رضایت میکنم ... و اگر کاستی بوده باز هم خوشحالم که در این لحظه تمام اونها رو درک کردم ....و تلاشم رو میکنم که هر روز آدم بهتری باشم...تااز درون احساس رضایت کنم و دیگران بتونن روم حساب کنن ......سالی که گذشت تمام تلاشم رو کردم..و امسال هم امیدوارم که بتونم محکمتر و قدرتمند تر از قبل حرکت کنم ....

جای محمد علی کوچولوی من امسال خالیه ...خیلی دوست داشتم که یک روز میدیدم که بزرگ شده و از اینکه زنده است ..احساس رضایت و غرور میکنه .....

به هر حال یک کوله بار از خاطرات خوب و بد روی دوشمه....خوبهاش رو انداختم رو دوشم و بداش رو میذارم پشت در سالی که گذشت..میزارمش همونجا باشه و با گذشت سالها گرد و غبار بگیره و محو شه ....
الان حمیدرضا یک اس ام اس زد برام..نوشته :
 zartosht mige too akharin shabe zemestoon vaghty ke baroon miad,ahora baray tamame ashegha dorood mifereste.no rooz mobarak.

عید همه مبارک و خداحافظ تا سال دیگه !