ماه یا خورشید

چند روز پیشا داشتم تو شرکت با یکی حرف میزدم...از دست یکی از دوستاش خیلی ناراحت بود...توی صحبتهاش حرف جالبی زد....

میگفت..آدم اگر مثل ماه نباشه...کسی قدرش رو نمیدونه .......داشتم با تعجب نگاش میکردم..گفت :
ببین هاله ...خورشید همیشه هست ... و بودن خورشیده که زندگی رو امکان پذیر کرده..نورش..گرماش...اما انقدر همیشه بوده و انقدر به خوبیهاش عادت کردیم که گاهی یادمون میره اون بالاست !!!از گرماش شکایت میکنیم .. اما ماه...وقتی همه جا تاریک میشه میاد بیرون..اونم نه همیشه !! گاهی.. همون گاه به گاه کافیه تا به ماه نگاه کنن و بگن که چقدر زیباست ...و تحسینش کنن و هرگز فراموشش نکنن ... وفتی ماه از توی تاریکی ها بیرون میاد همه قدرش رو میدونن و دوستش دارن...هیچ کس یادش نیست که نور این ماه از کجا اومده .......

نمی دونم چرا به اینجای صحبتش که رسید بی اختیار بهش لبخند زدم ......حرفی نداشتم بزنم ........................
 نگام کرد.....خیلی گرفته بود ...گفت :‌هاله چه حس بدیه که آدم هزار تا خوبی داشته باشه ..اما مثل خورشید به عادت تبدیل شه...هر چی که به دورو برم نگاه میکنم بیشتر میفهمم که برای فراموش نشدن باید مثل ماه بود..نه خورشید...

اومدم خونه......خیلی فکر کردم ....شاید حق با اونه ...اما... !