سفرنامه-شب هشتم -شازده کوچواو

روباه گفت باید صبور بود.تو اول کمی دور از من به این شکل لای علفها می نشینی و هیچ حرفی نخواهی زد . زبان سرچشمه ی سو ء تفاهم است .
فردا شازده کوچولو باز آمد.
روباه گفت: بهتر بود به وقت دیروز می آمدی .تو اگر هر روز ساعت چهار بیایی من از ساعت سه به بعد کم کم خوشحال خواهم شد و هر چه بیشتر وقت بگذرد احساس خوشحالی من بیشتر خواهد بود . سر ساعت چهار نگران و هیجان زده خواهم شد و آن وقت به ارزش خوشبختی پی خواهم برد. آخر هر چیزی آیینی دارد.
شازده کوچولو پرسید: آیین چیست ؟
روباه گفت : این هم چیز فراموش شده ای است ٬ چیزی است که باعث می شود روزی با روزهای دیگر و ساعتی با ساعات دیگر فرق بکند.
بدین سان شازده کوچولو روباه را اهلی کرد و همینکه ساعت وداع رسید روباه گفت:
آه...من خواهم گریست.
روباه گفت : آنکه تن به اهلی شدن می دهد باید پیه گریه کردن را به تن خود بمالد
بدان که جز با چشم دل نمی توان خوب دید . آنچه اصل است از دیده پنهان است. آنچه به گل تو ارزش داده عمری است که به پای آن صرف کرده ای.تو هر چه را اهلی کنی همیشه مسئول آن خواهی بود. تو مسئول گل خود هستی...

----------------------------------------------------------------------

روز هشتم همیشه من رو یاد فیلم روز هشتم میندازه ..چقدر لطیف و زیبا بود ..