توی آژانس نشسته بودم با هزار و یک فکر خوب و بد و از پنجره نیمه باز اون به بیرون نگاه میکردم... از بین صدای بوغ و داد و فریاد و هزار تا ماشین رنگ و وارنگ از کنار تابلو های بزرگ و بیلبوردهای زشت و زیبا رد میشدیم و بی اختیار به اونها زل میزدم .

به بخاری که از فنجان جاکوبز بلند میشد و تو زمستون هر وقت از کنارش رد میشدیم هوس قهوه از همون فنجون میکردم ! ...به آقا گاوه میلکا و نهایتا به بیمعنیترین بیلبوردی که تو عمرم دیدم و هیچ وقت ارتباط بین این تبلیغ و اونچه میخوان بفروشن رو درک نکردم : 

خیلی زود دیر میشه !

و با سرعت نه چندان زیادی از کنار بیلبورد رد شدیم .... چشمام به همون جهت خیره مونده بود و انگار اولین بار بود که میفهمیدم .....از ذهنم عبور کرد که  چقدر زود ۳۰ سالم شد ! بدون اینکه بفهمم....سی سال ! و انگار که زمان شتاب بیشتری گرفته و با سرعت به آخر نزدیک میشم ....

یک دفعه تمام وجودم لرزید .همیشه چیزی در آیندههست مثل یک سراب که به خاطر اون دیروزها و امروزهامون رو نادیده میگیریم و یک روز به خودمون میرسیم که دیگه همه امروزها و دیروزها و فرداها گذشته !  با خودم تصمیم میگیرم ...که هرگز از این به بعد هر چیز ارزونی رو گرون نخرم ! باید از بقیه عمرم چه ۱ روز باشه وچه .. نهایت استفاده رو بکنم . هنوز خیلی از آرزوهام باقی موندن :)